Η επιστράτευση του Σεπτεμβρίου 1912 – Η Στρατιά Θεσσαλίας και η Στρατιά Ηπείρου – Ο Ελληνικός Στρατός στα σύνορα – Η απελευθέρωση της Ελασσόνας και της Δεσκάτης – Η μάχη του Σαραντάπορου (9-10 Οκτωβρίου 1912), ο ελληνικός θρίαμβος και οι συνέπειές του
Πριν από 110 χρόνια, τέτοιες μέρες, έγινε στο Σαραντάπορο του νομού Λαρίσης μία σημαντική μάχη ανάμεσα στον Ελληνικό και τον Οθωμανικό Στρατό. Η νίκη των Ελλήνων ήταν μεγάλη και αποτέλεσε την αρχή μιας σειράς επιτυχιών, που οδήγησαν στην απελευθέρωση της Μακεδονίας και της Ηπείρου.
Πριν τη μάχη
Ο Βαλκανικός Συνασπισμός (από Ελλάδα, Σερβία, Βουλγαρία και Μαυροβούνιο) είχε ζητήσει με διακοίνωσή του προς την Οθωμανική Αυτοκρατορία, τη βελτίωση των πολιτικών συνθηκών στις ευρωπαϊκές της επαρχίες. Η διακοίνωση απορρίφθηκε και ξεκίνησε ο Α’ Βαλκανικός Πόλεμος. Στις 4 Οκτωβρίου 1912 (με το παλιό ημερολόγιο) κήρυξαν τον πόλεμο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, η Σερβία, το Μαυροβούνιο και η Βουλγαρία και στις 5 Οκτωβρίου, η Ελλάδα.
Ο Ελληνικός Στρατός μετά το κίνημα του 1909 οργανώθηκε κατάλληλα με απόλυτα σύγχρονο οπλισμό (τυφέκια Μάνλιχερ, πυροβόλα Σβαρτς – Λίζε, πυροβόλα Σνάιντερ και ορειβατικά Σνάιντερ – Δαγκλή).
Τα μεσάνυχτα της 17ης Σεπτεμβρίου 1912 ξεκίνησε επιστράτευση, η οποία απέδωσε την προβλεπόμενη από τα σχέδια δύναμη ανδρών. Το σύνολο του Ελληνικού Στρατού Ξηράς κατανεμήθηκε σε δύο μεγάλες μονάδες: τη Στρατιά Θεσσαλίας και τη Στρατιά Ηπείρου. Η Στρατιά Θεσσαλίας με διοικητή τον Αρχιστράτηγο διάδοχο Κωνσταντίνο, απαρτίστηκε από το Γενικό Στρατηγείο, μερικές μη μεραρχιακές μονάδες, 4 Τάγματα Ευζώνων, 1 Τάγμα Εθνοφρουρών, την ανεξάρτητη Ταξιαρχία Ιππικού και άλλες βοηθητικές μονάδες και 7 Μεραρχίες που καθεμία τους είχε 3 Συντάγματα Πεζικού και Ευζώνων (των τριών ταγμάτων το καθένα), μία Ημιλαρχία Ιππικού, μία ή δύο Μοίρες Πυροβολικού και ανάλογες βοηθητικές μονάδες, δηλαδή 63 Τάγματα, 8 Ίλες, 7 Λόχους Σκαπανέων, 70 πυροβόλα, 96 πεδινά και 24 ορειβατικά πυροβόλα. Τη Στρατιά αποτελούσαν 100.000 άνδρες, 80.000 από τους οποίους ήταν η παρατακτική της δύναμη. Επιπλέον διέθετε τέσσερα αεροπλάνα τύπου Farman με κινητήρες δύναμης 50 ίππων.
Ο Ελληνικός Στρατός παρατάχθηκε κατά μήκος της οροθετικής γραμμής έτοιμος για εξόρμηση. Οι οθωμανικές δυνάμεις στη Θεσσαλία αποτελούνταν από τις συνοριακές φρουρές, σε πρώτη γραμμή στην περιοχή Ελασσόνας – Δεσκάτης – Σαρανταπόρου από 11 Τάγματα Πεζικού, 4 Πυροβολαρχίες και μία Ίλη Ιππικού και σε δεύτερη γραμμή, στην περιοχή Σερβίων-Κοζάνης, από 12 Τάγματα Πεζικού, 4 Πυροβολαρχίες και 2 Ίλες Ιππικού. Οι δυνάμεις αυτές μπορούσαν να ενισχυθούν από τις φρουρές Μοναστηρίου και Θεσσαλονίκης. Η συνολική παρατακτική δύναμη του οθωμανικού στρατού στη δυτική Μακεδονία ήταν 35.000-40.000 άνδρες.
Η διάβαση των συνόρων και η κατάληψη της Ελασσόνας και της Δεσκάτης
Το πρωί της 5ης Οκτωβρίου 1912 δόθηκε η διαταγή για προέλαση. Τις πρώτες βραδινές ώρες της ίδιας μέρας η Στρατιά Θεσσαλίας έφτασε στα πρόθυρα της Ελασσόνας, η οποία δεν είχε παραχωρηθεί στην Ελλάδα το 1881 με την υπόλοιπη Θεσσαλία. Τα περισσότερα τουρκικά φυλάκια βρέθηκαν εγκατελειμμένα, αλλά μερικά (Μελούνα, Προφήτης Ηλίας, Τσούκα κ.ά.) αντιστάθηκαν για λίγες ώρες.
Στις 6 Οκτωβρίου, η 1η και η 2η Μεραρχία κινήθηκαν για να καταλάβουν την Ελασσόνα, που την υπερασπίζονταν μικρές τουρκικές δυνάμεις: 3 Τάγματα Πεζικού, 2 Πυροβολαρχίες και 1 – Ίλη Ιππικού. Οι Τούρκοι ήταν πρόχειρα οχυρωμένοι στα υψώματα βόρεια της Ελασσόνας. Μετά από τρίωρη μάχη, γύρω στις 2 π.μ., τα εχθρικά στρατεύματα αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν. Χαρακτηριστικό είναι ότι δύο χοτζάδες ανέβηκαν σε μιναρέδες και πυροβολούσαν εναντίον των Ελλήνων! Το ελληνικό πεζικό καταδίωξε το τουρκικό και αφού καταλήφθηκε η Ελασσόνα, συνεχίσθηκε η καταδίωξη ως, περίπου, τις 2 το μεσημέρι.
Οι υπόλοιπες Μεραρχίες κινήθηκαν χωρίς παρενοχλήσεις από εχθρικές δυνάμεις. Μόνο ένα απόσπασμα ευζώνων έδωσε μάχη με την τουρκική φρουρά της Δεσκάτης που είχε οχυρωθεί στο ύψωμα Τερίμ Τεπέ. Οι εύζωνοι κατέλαβαν το ύψωμα και καταδίωξαν για λίγο τους αντιπάλους τους, ενώ στις 4 το απόγευμα απέκρουσαν αντεπίθεση ενός τουρκικού τάγματος που επιχείρησε να ανακαταλάβει τη Δεσκάτη.
Η μάχη του Σαραντάπορου (9-10 Οκτωβρίου 1912)
Οι δυνάμεις των Τούρκων ήταν σχετικά μικρές στην περιοχή της Ελασσόνας, καθώς η βασική αμυντική τους γραμμή ήταν τα στενά του Σαραντάπορου. Η τοποθεσία αυτή ήταν φύσει οχυρή και προσφερόταν για ισχυρή άμυνα με ευρεία πεδία βολής. Το ύψωμα Σκοπιά (4-5 χλμ. ΒΑ του χωριού Σαραντάπορο), αμέσως δυτικά από το οποίο περνά ο Σαραντάπορος ποταμός και η αμαξιτή οδός Ελασσόνας – Σερβίων, δεσπόζει σε ολόκληρο το προς τα νότια και νοτιοανατολικά έδαφος, σε απόσταση περίπου 10 χλμ. Οι προσβάσεις βάλλονται δραστικά από τα αντερείσματα που βρίσκονται νότια και νοτιοδυτικά της Σκοπιάς. Πάρα πολύ ισχυρό έρεισμα επίσης αποτελούν τα υψώματα νοτιοδυτικά της Σκοπιάς, καθώς και αυτά βόρεια του χωριού Σαραντάπορο.
πηγή: protothma.gr
#pgnews
#ΕΛΛΑΔΑ
