Γράφει ο : Αθανάσιος Δημ. Ιλαρίδης
Ταξ/χός (ιπτάμενος ) ε.α Πολεμικής Αεροπορίας
Με πολλές και ποικίλες θερμές ευχές για ένα ειρηνικό, δημιουργικό και καλοτάξιδο 2024 ευχήθηκε το σύνολο τού Ελληνικού λαού. Η ελπίδα για ένα καλλίτερο, ποιο ανθρώπινο καί παραγωγικό έτος ενδημεί πάντοτε μέσα μας, άρρηκτα συνδεδεμένη με τις όποιες προσδοκίες τού κάθε ανθρώπου. Άλλωστε, πανθομολογούμενο ,το λαϊκό απόφθεγμα, ότι η ελπίδα στον συναισθηματικό μας περίγυρο’’ Πεθαίνει τελευταία’’, πού σημαίνει ότι μέσα από μία εσώτερη δύναμη διατηρείται ζωντανή ,μάς εμψυχώνει μάς οπλίζει με υπομονή καί με την σειρά της διατηρεί ζωντανή την πιθανότητα να πραγματώνονται όλα όσα μπορούν να βελτιώνουν την καθημερινότητα τού καθ’ενός.
Το ανωτέρω εύηχο και εννοιολογικά ελπιδοφόρο ευχολογικό σκεπτικό θα μπορούσε κάλλιστα να διαδραματίσει τον προσήκοντα θετικό του ρόλο σε μια κοινωνία ευνομούμενη ,όπου όλες οί δομές, πολιτικές, πνευματικές, επιχειρηματικές, οικονομικές όπως και η πλειονότης των πολιτών λειτουργούσαν με σύνεση για έναν προοδευτικό με φιλελεύθερο προσανατολισμό στόχο. Μια κοινωνία στηριζόμενη στις ανεξίτηλες πανανθρώπινες αξίες, δικαιοσύνης, αλληλεγγύης, αξιοκρατίας, αριστείας ,με τον προσήκοντα σεβασμό στους θεσμούς, τούς νόμους τού κράτους και την βαθιά πίστη στο ποιο πολύτιμο αενάως αγαθόν ,την Πατρίδα. Αποχωρώντας ο παλαιός χρόνος κληροδότησε πάμπολλα δυσεπίλυτα προβλήματα καθημερινότητας, όπως η ακρίβεια, η εγκληματικότητα
με την πολύμορφη αυξητική πορεία (κυρίως των ανηλίκων), το χρόνιο σοβαρό καί επικίνδυνο μεταναστευτικό, Εθνικά θέματα με κορυφαίο την πρόσφατη αμφιλεγόμενη ΕλληνοΤουρκική συνάντηση κορυφής Αθηνών (επίδειξη αμφοτέρων καλής θελήσεως) με τίς δυσοίωνες παραφυάδες, την δήθεν παρηκμασμένη συνθήκη της Λωζάννης και την παντελή απουσία κάποιας έστω ενδείξεως για υποχώρηση τού Τούρκου ηγέτη από τις παράλογες, παράνομες επεκτατικές επιδιώξεις εις βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδος. Ο Έλλην πολίτης παραμέρισε για λίγο τα όποια της δικής του κοινωνίας προβλήματα και τα μείζονα
γεωπολιτικά γεγονότα της ευρύτερης περιοχής πού οι δύο σκληρά συνεχιζόμενες πολεμικές
συρράξεις, αφειδώς τροφοδοτούν κλίμα αβεβαιότητας και παγκόσμιας απειλής.
Άδραξε κυριολεκτικά την εορτάσιμη ευκαιρία, απόλυτα επιβεβλημένη φυσική αναγκαιότητα και πιστός στις νεωτεριστικές, κυρίως καταναλωτικές συνήθειες με αρωγή και τις ήπιες για την εποχή καιρικές συνθήκες, κατέκλυσε τούς εμπορικούς δρόμους, ικανοποιώντας στα πλαίσια πάντοτε των οικονομικών του δυνατοτήτων τις αυξημένες εορταστικές απαιτήσεις σέ εκλεκτά ει δυνατόν αγαθά, τροφίμων και δώρων. Πολλοί βέβαια έχοντες βαρύτερα βαλάντια προχώρησαν στην αδρανή τα τελευταία χρόνια, συνήθεια της περισσότερο κοσμοπολίτικης
εξόδου τα ‘’Ρεβεγιόν’’. Μία γενικά αναγκαία ,άχρωμη και υποτονική συναισθηματικά κατάσταση πού οι κάτοικοι των υδροκέφαλων πόλεων βιώνουν, ξεχνώντας οι περισσότεροι τά ολοζώντανα, φορτισμένα με γνήσιο τοπικό παλμό και συναίσθημα, πατρογονικά χιλιόχρονα δρώμενα τού ιερού 12ημέρου.Παραδόσεις βγαλμένες και ζυμωμένες μέσα στην άδολη και ντόμπρα ψυχή της Ελληνικής υπαίθρου.
Ευτυχώς κάποιοι γνήσιοι με φιλότιμο και ιστορική συνέπεια συνέλληνες, ακούραστοι και υπέρμαχοι των ιερών μας παραδόσεων τις διατηρούν, χαρίζοντάς μας την υπέροχη ζεστή θαλπωρή, την γλυκιά νοσταλγία, καί ρίγη συγκινήσεως πού οι μοναδικές λαϊκές παραδόσεις τού τόπου μας, διάχυτα σκορπούν.
‘’Ένα μεγάλο ΕΥΓΕ’’ συ’τούς.’’Ένα μεγάλο της καρδιάς ‘’ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ’’.
Όταν τα εορτάσιμα φώτα έσβησαν , μία αυλαία ξεθωριασμένη, θολή, εμφανίσθηκε, προσπαθώντας να κρύψει την σκληρή πραγματικότητα με τα πολλαπλά δύσβατα και δυστυχώς δυσοίωνα προβλήματα πού ο απερχόμενος σκληροτράχηλος γέροχρόνος , παρέδωσε στο νεαρό έτος πού καλείται να τις διαχειρισθεί και να αποφύγει βλαπτικές συνέπειες για τον πολίτη κα την χώρα. Μυριόστομη ευχή η ελπίδα να παραμείνει ζωντανή, εμψυχώνοντας και δίνοντας κουράγιο στον Έλληνα πού αγωνίζεται σκληρά νυχθημερόν να κρατήσει όρθια, όχι την οικογένεια που επιβάλλουν ασφυκτικά ξένα κέντρα, αλλά την γνήσια παραδοσιακή και
ευλογημένη από τον θεό καί τούς ανθρώπους Ελληνική οικογένεια. Στόν ίδιο Έλληνα πού παρά τίς αντιξοότητες και τις κοινωνικές δυσπραγίες , προσπαθεί, αθόρυβα και με αξιοπρέπεια να ανταποκριθεί στις βεβαρυμμένες όντως υποχρεώσεις έναντι τού κράτους, γιατί πιστεύει ότι έτσι δεν θα κλονισθεί η Δημοκρατία και η Πατρίδα θα παραμείνει όρθια και ισχυρή.
Δεν είναι ευοίωνη η αναφορά Υπουργού της Κυβερνήσεως για την συνθήκη της Λωζάνης περί λήξεως ουσιαστικά της ισχύος της. Βούτυρο στην φέτα τού καραδοκούντος Τούρκου ηγέτη.
Προς τί άραγε αυτή η αναφορά; Ούτε βέβαια σηματοδοτεί ουσιαστική διπλωματική κίνηση η πρόσφατη πολυσυζητημένη συνάντηση κορυφής των Αθηνών. Πρίν ‘’Αλέκτωρ λαλήσει’’ Ο Τούρκος Σουλτάνος , ενθαρρυνθείς προφανώς και από την πολιτική στήριξη-εύνοια του Υπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ, με έπαρση και αλαζωνική διάθεση ανέφερε την ‘’Γαλάζια Πατρίδα του Αιγαίου-Μαύρης θαλάσσης-Ανατολικής Μεσογείου και άλλα περί ισχυρής Τουρκίας στρατιωτικός και οικονομικώς, όπως και με περίσσια θρασύτητα ότι κάθε Σύμβαση η Συνθήκη που αντιτίθεται στα Τουρκικά συμφέροντα, όσο διεθνώς κατοχυρωμένες και νόμιμες κι’αν είναι δεν λαμβάνονται υπ’όψιν, ως επίσης και όποιος τολμήσει να αμφισβητήσει
αυτά τα συμφέροντα ( όπως φυσικά αυτός τα εννοεί) άμεσα και αμείλικτα θα παταχθεί.
Δεν ξέρω αν όλα αυτά πρέπει η όχι να απαντηθούν η αν απαντήθηκαν . Εκείνο πού ξέρω είναι να ρωτήσω ‘’τι χρειαζόταν αλήθεια όλη αυτή η θορυβώδης συνάντηση Αθηνών;.
Η Τουρκία είναι γνωστή παλαιόθεν για έλλειψη συνέπειας στην διπλωματική σκακέρα. Η Ελληνική Κυβέρνηση έχει και τη δύναμη και την θέληση, όχι μόνον να νομοθετεί νόμους υπαγορευόμενους από την ΕΕ αλλά να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τα καυτά Εθνικά, οικονομικά, κοινωνικά προβλήματα, με κριτήρια και δεδομένα που συνάδουν με τα συμφέροντα της χώρας ,που προάγουν την εμπιστοσύνη και το αίσθημα ασφαλείας των πολιτών, χαράσσοντας προσπελάσιμο και βατό και όχι κακοτράχαλο και δύσβατο δρόμο, ώστε η πορεία και η ροή του 2024 να είναι ομαλή και αισίως ελπιδοφόρα. Βούληση πολιτική απαιτείται.
Καλή χρονιά για το λαό
και την Πατρίδα.
Αθαν. Δημ.Ιλαρίδης
