του Βασιλείου Γιαννογλούδη,
ιστορικού ερευνητή και
αντιπροέδρου Ε.Μ.Ε.Ι.Σ.
Την Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 1914 έγινε το πρώτο μνημόσυνο της μάχης στα Πλατανούδια Τερπνής που είχε ως αποτέλεσμα την μη υποδούλωση της Νιγρίτας, της Τερπνής και της περιφερείας των στο βουλγαρικό ζυγό, αλλά και την ανάσχεση των επιδιώξεων των Βουλγάρων για κατάληψη της Θεσσαλονίκης.
Είναι αξιοσημείωτο ότι ενώ για παράδειγμα η απελευθέρωση της Νιγρίτας εορτάστηκε πρώτη φορά το 1927 (Βλέπε εφημ. Μακεδονία 8-7-1927 σ.2), η οριστική απόκρουση των βουλγαρικών δυνάμεων που ετοιμάζονταν να εισβάλουν στην Τερπνή (και στη συνέχεια στη Νιγρίτα) στις 20 Φεβρουαρίου και κράτησε μέχρι το απόγευμα της 23 Φεβρουαρίου 1913, εορτάστηκε αμέσως τον επόμενο χρόνο 1914.
Αυτό σηματοδοτεί ότι η μάχη στα Πλατανούδια που συμμετείχε εκτός των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων, σύμπας ο λαός της Τερπνής επί τετραήμερο, έμεινε βαθιά χαραγμένη στο νου και στην καρδιά των συμμετεχόντων.
Από την εφημερίδα «Νέα Αλήθεια» Θεσσαλονίκης στο φύλλο της 28-2-1914 στη σελίδα 2 στο πλαίσιο έρευνας για ζητήματα ιστορίας των Σερρών, ανακαλύψαμε ένα μονόστηλο με τίτλο «ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΕΝ ΤΣΙΡΠΙΣΤΗ» και αναφέρονται τα εξής:
«Γράφουσιν ημίν εκ Τσιρπίστης της Νιγρίτης ότι την προπαρελθούσαν [15-2-1914] Κυριακήν εγένετο επιβλητικόν μνημόσυνον υπέρ των ηρωικών πεσόντων εν τω χωρίω τούτω κατά την ιστορικήν περισυνήν μάχην, οπότε εθριάμβευσαν τα ελληνικά όπλα των 120 ανδρών μόνον εναντίον 2.000 βουλγαρικού στρατού, έχοντος ως γνωστόν τότε εκτός του ιππικού, δύο πυροβόλα και δύο πολυβόλα.
Επίσης η κοινότης Τσιρπίστης τιμής ένεκεν ωνόμασε την οδόν εν τη οποία ιστάμενος επυροβόλει ατρομήτως ο γενναίος λοχαγός του Γ΄ λόχου του 21 συντάγματος της εβδόμης Μεραρχίας λοχαγός Διονύσιος Σταυριανόπουλος, “οδός Σταυριανοπούλου”».
