Γράφει ο Αθανάσιος Δημ. Ιλαρίδης
Ταξ/χος (ι) ε.α
Πολεμικής Αεροπορίας
Κύριε Διευθυντά
Το σημερινό Ελληνικό Κράτος με μία απαράδεκτη, λίαν επιεικώς, Εθνική αδιαφορία, έχει θέσει ολοσχερώς, εκτός κοινωνικού και πολιτικού πεδίου, λαμπρούς Έλληνας, πού η πορεία της ζωής τους χάραξε δρόμους μοναδικούς Πατριωτικού και Εθνικού μεγαλείου.
Τέτοιοι φωτεινοί οδοιπόροι, υπήρξαν πολλοί, όμως επιτρέψτε μου να αναφερθώ σε λίγους πού πέραν της υλικής και πνευματικής προσφοράς , προσέφεραν και τη ζωή τους για την Πατρίδα και το Έθνος. Κατά μία παράδοξη λογική ή πολιτική ηγεσία της χώρας όλων σχεδόν των ιδεολογικών αποχρώσεων, ταυτίσθηκαν συνοδοιπορώντας με την αριστερή διεθνιστική κουλτούρα και την νεοφερμένη ’woke ατζέντα ‘’υιοθετώντας προσεγγίσεις, εκπτώσεως και απαξίας προς τις προαιώνιες αναλλοίωτες έννοιες, Πατρίδα, Έθνος οικογένεια. Μία αβυσσαλέα και χωρίς έλεος διαστρεβλωμένη πολιτιστική επίθεση, ντόπιων και ξένων παραγόντων, σύρουν ανενόχλητοι την κατάμαυρη αυλαία ακυρώσεως και σιωπής των ανωτέρω θεμελιωδών εννοιών, αλλά και των μεγάλων μορφών, πού με την ασίγαστη αγάπη προς το Έθνος ,ανέστησαν την ελευθερία του, προσθέτοντας ένδοξες σελίδες στην αέναη ιστορική του διαδρομή. Ή φιλοπατρία και η υπέρτατη αίσθηση καθήκοντος ,όχι μόνο δεν πρέπει να αποσιωπάτε, γιατί κάτι τέτοιο αποτελεί ασυγχώρητη ύβρη, αλλά τουναντίον να αποτελεί παράδειγμα πολιτικού ήθους και αυτοσεβασμού στους ταγούς της εξουσίας, αλλά και για τις νέες γενεές, φωτεινούς σηματοδότες προς ένα ελπιδοφόρο και αξιοπρεπές για την Ελλάδα μέλλον.
Δεν μπορεί να διαγραφεί ή παρουσία και η διακυβέρνηση της χώρας από τον Εθνικό κυβερνήτη Ιωάννη Μεταξά πού μία αδιάλειπτη κυρίως από τα αριστερά μετερίζια προπαγάνδα, προσπαθεί να αμαυρώσει και να ακυρώσει το Εθνοσωτήριο έργο του ,έργο πνοής και πραγματικής προόδου, προεκτάσεις τού οποίου αντανακλούν θετικά
μέχρι και σήμερα.
Ο Μεταξάς με την υψηλή πολιτική διορατικότητα, κοινωνική ευαισθησία, αδιαμφισβήτητη επιτελική ικανότητα και κυρίως την αγάπη προς την Πατρίδα και το Έθνος, έχοντας στο πλευρό του την πλειονότητα τού Ελληνικού λαού, όρθωσε γενναία το Εθνικό του ανάστημα, αναφωνώντας τα δύο ‘’ΟΧΙ’’ πρώτος σε όλη την Ευρώπη κατά τού φασισμού-Ναζισμού, και επιφέροντας καίριο πλήγμα με τις ένοπλες Ελληνικές δυνάμεις, κατάλληλα προετοιμασμένες, κατακτώντας την πρώτη συμμαχική νίκη τού 2ου Π. Πολέμου. Το λαμπρό Έπος τού ‘’40’’θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένο στο Εθνικό συνειδητό γίγνεσθαι τού απανταχού σώφρονος Ελληνισμού. Ο Μεταξάς έφυγε ξαφνικά και υπό ύποπτες και αινιγματικές συνθήκες τον Ιανουάριο τού 1941 , σε μία από τις πολύ κρίσιμες κομβικές στιγμές στη νεότερη ιστορία της χώρας. Πολλοί εκτιμούν δάκτυλο των άσπονδων φίλων και συμμάχων μας. Ένας ακόμη εκλεκτός Έλλην πού άφησε το θετικό του αποτύπωμα, ιερή παρακαταθήκη στην υπηρεσία της Πατρίδος είναι ό μεγάλος Εθνικός στοχαστής Ίωνας Δραγούμης. Ένα βόλι περιτυλιγμένο με άσβεστο διχαστικό μίσος, παρακρατικών Βενιζελικών ομάδων, έκοψε το νήμα της ζωής τού μεγάλου Έλληνα την αποφράδα 31η Ιουλίου 1920.
Στο σύντομο χρόνο της ζωής του, οραματίσθηκε, αφήνοντας κληροδότημα καθάριο, πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό υπόβαθρο θεμελιωμένο στις ποιο ευγενείς Πατριωτικές και Εθνικές αξίες. Ξεδίπλωσε το αλάνθαστο πολιτικό του ένστικτο, αφιερώνοντάς το, στην Ελλάδα, πού ονειρευόταν με διευρυμένα σύνορα, δίκαια κοινωνικά πλαίσια, ισχυρές Ε.Δ, ανθηρή γόνιμη πρωτογενή παραγωγή ασφαλείς και ζωογόνες κοινότητες στην ύπαιθρο χώρα. Ή αδιαμφισβήτητη πολιτική του διαίσθηση, αφουγκράσθηκε έγκαιρα τον μεγάλο κίνδυνο πού οι Μακεδονικές τότε περιοχές διέτρεχαν από την άνομη, δόλια και σκληρή τρομοκρατική δράση των κομιτατζήδων με απώτερο στόχο την ενσωμάτωσή των στο Βουλγαρικό κομιτάτο. Η οργανωτική ανάμειξη στον Εθνοσωτήριο ’’Μακεδονικό Αγώνα’’ Ο Ελληνικός λαός τοποθέτησε τον Εθνομάρτυρα βαθειά στην Εθνική του μνήμη, αναγνωρίζοντας το μεγάλο Εθνοφθόρο έργο του.
Τί κρίμα δυστυχώς με την μικρόψυχη απαράδεκτη διαχρονική κρατική σιωπή. Πόσο αλήθεια ο πολιτικός πήχης των υπογραφών της κατάπτυστης συμφωνίας των Πρεσπών, χαμηλώνει μπροστά στο μεγαλοιδεατικό, μεγαλόπνοο όραμα τού Δραγούμη! Πόσο μικροί και πολιτικά ασήμαντοι οι υπογράψαντες, αλλά και όλοι όσοι ασμένως την απεδέχθησαν, μπροστά στο ανυπέρβλητο και νικηφόρο ‘’Μακεδονικό Έπος’’ πού σφραγίσθηκε ανεξίτηλα με την γενναία και καθοριστική του παρουσία, και την υπέρτατη ηρωική θυσία τού Παύλου Μελά. Μαζί με τις θερμές μας ευχαριστίες προς Τους άξιους διοργανωτάς των εκδηλώσεων μνήμης προς τιμήν τού Ίων. Δραγούμη, και την Ελληνική Ορθόδοξη Νεολαία (Ε.Ο.Ν), κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ μπροστά στον υπέροχο, υπέρτατο αγώνα του για την ανάταξη τού κράτους, ην απελευθέρωση των υπόδουλων περιοχών ,αλλά και την ηθική αναπτέρωση καί αξιοπρέπεια των Ελλήνων.
Στο πάνθεο των εξαίρετων ανδρών πού διαδραμάτισαν σημαντικούς για την Πατρίδα ρόλους, σέ κομβικές ιστορικές στιγμές, συγκαταλέγεται και ο μεγάλος πολιτικός και διπλωμάτης, στις αρχές τού 19ου αιώνα, υπουργός επί των εξωτερικών της μεγάλης τσαρικής Ρωσίας Ιωάννης Καποδίστριας, ένθερμος Πατριώτης, πρώτος Κυβερνήτης τού αναδυομένου από την Παλιγγενεσία τού 1821,Ελληνικού κράτους. Επιφανής πολιτικός και διπλωμάτης της εποχής του, κατέστει, πρωταγωνιστής στην ευρωπαϊκή διπλωματική σκακιέρα, προσφέροντας υπηρεσίες σημαντικές και μία τέλεια οργάνωση διακυβερνήσεως. Την αποφράδα 27η Σεπτεμβρίου 1831,δολοφονείται εν ψυχρώ, στο Ναύπλιο, με ενορχηστρωτές ,σύμφωνα με πολλούς αναλυτές ,συμμάχους μας και τότε Αγγλογάλλους.
Η επαίσχυντη δολοφονία ,καίριο πλήγμα, στέρησε από το νεοσύστατο κράτος, τον άξιο Κυβερνήτη πού δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τον μείζονα Εθνικό του στόχο, της θεμελιώσεως ενός συστήματος διοικήσεως πού να ανταποκρινόταν στις εγγενείς, δυσχερείς και δύσκολες καταστάσεις, όπως ακριβώς το σύστημα της Ελβετίας ,πού ο ίδιος εκπόνησε και ισχύει μέχρι σήμερα.
Αναρωτιέμαι, όπως πιστεύω και πολλοί υγιώς σκεπτόμενοι Έλληνες, εάν δεν είχαν φύγει τόσο ξαφνικά και υπό ανίερες σκοπιμότητες, οι ανωτέρω εκ των μεγίστων Ελλήνων, ποιες οι συνέπειες και επιπτώσεις για την χώρα. Σίγουρα η παρουσία τους θα ήταν θετική και ωφέλιμος.
Δυστυχώς οι άσπονδοι φίλοι και σύμμαχοι αλλά και κάποιοι ντόπιοι πρόθυμοι καλοθελητές ,μερίμνησαν δεόντως για το ακριβώς αντίθετο.
Αθαν. Δημ. Ιλαρίδης
